U rrita në një shtëpi ku prindërit më mësuan për Zotin që kur isha fëmijë. Gjithmonë besoja në Të, por nuk e njihja Atë nga afër dhe personalisht. Nuk e kuptova se kisha nevojë për atë marrëdhënie.
Kur isha 11 vjeç, shkova në një kamp me kishën time. Një nga folësit foli për mënyrën se si çdo person ka një dëshirë të thellë brenda, një nevojë që asgjë në këtë botë nuk mund ta plotësojë vërtet. Ai tha se edhe gjërat që na pëlqejnë më shumë, si ushqimi ynë i preferuar ose aktivitetet argëtuese, nuk mund ta mbushin vërtet atë boshllëk.
Atë ditë kuptova se zemrës sime i mungonte paqja dhe shpresa. Iu luta Zotit dhe pranova se nuk mund ta plotësoja këtë nevojë vetë. I kërkova Atij të më udhëzonte dhe të merrte kontrollin e jetës sime. Gjithashtu arrita të kuptoja se duhej t'i kërkoja Jezusit të më falte për të gjitha mëkatet e mia dhe të më drejtonte jetën.
Ishte një lehtësim i tillë të dija se nuk duhej të mbaja barrët e mia ose të kuptoja të ardhmen time vetë. Që nga ajo kohë, kam përjetuar gjithnjë e më shumë dashurinë e Jezusit, dhe dashuria e Tij vazhdon të më japë paqe dhe shpresë për të ardhmen time.
Albanian 
English